DOKTOR - BEŞİNCİ BÖLÜM

BEŞİNCİ BÖLÜM

Işık karanlıkta parlar ve karanlık onu alt edememiştir.

John 1:5

            O kadar uzun süre ona aynı nefret ve küçümsemeyle baktı ki Claudia neredeyse gözyaşlarına boğulacaktı ama güçlü duruşunu bir an bile bozmadı. Hatta tıpkı arkadaşlarıyla geceler boyunca konuştuğu gibi dudaklarını öne doğru itmiş, kirpiklerini de hafif hafif kırpıyordu. Beyaz elbisesinin içinde herhangi bir iç çamaşırı yoktu muhtemelen gaz lambasının ışığı vücut hatlarını ön plana çıkıyordu. Beyaz omzunun teki hala açıktaydı ayrıca göğüs oluğu cüretkâr bir şekilde boynuna takılı olan incili haça kadar sergileniyordu. Salvatore’un bakışlarının çok kısa bir an oraya kaydığına yemin edebilirdi.

“Beni baştan çıkarmaya mı çalışıyorsun, Claudia?”

Bunu anlamasına şaşırmamıştı sonuçta o kendisinden yaşça büyük ve çok tecrübeli bir adamdı.

“Cevabını biliyorsunuz, efendim.”

            Bileğini acı verecek kadar sertçe kavradı bu ona ilk fiziksel temasıydı iyi hissettirmesi gerekiyordu ama canının yanması bir yana küçük düşmüş hissediyordu. Gözlerine sık sık ona baktığı nefretle bakarken hafifçe yüzüne doğru eğildi.

“Bu vasat taktiklerini nişanlını etkilemek için kullanırsan katlanılır bir evliliğin olur. Eğer yanlış kişilerde şansını denersen basit bir fahişe olursun.”

Sözleri canını tutuşundan daha çok acıtmıştı fakat yine de ona doğruca bakan gözlerinden kendini alamıyordu. Gözleri…

Gözleri yıldızları kıskandıracak kadar güzeldi ama kalbi gece göğü kadar karanlıktı.

Claudia sert bir çekişle bileğini kurtardı. Ona bakarken başı dik, çenesi yukarıda, gözleri üzerindeydi. “Hafta sonu Carlo ile nişanlanacağım. Onun kolunda sahte gülücükler saçacağım ve benim için hazırlanan her şeyden mutluymuş gibi davranacağım.” Gülümserken bir adım geriledi. “Ama Bay Gambino siz bu evliliğin gerçekleşmesine asla izin vermeyeceksiniz.”

Bu sefer gülen Salvatore oldu. Alaycı ve rahatsız edici o sırıtışı bir tokatla yüzünden silmek isterdi ama bu kadar dramatik davranmayacaktı. “Sen imkânsız düşlere kapılan genç bir kızsın.”

“Gördünüz mü? Dün şımarık bir çocuktum, bugün bir genç kızım, yarın ise arzuladığınız kadın olacağım.” İşaret parmağını resme doğrulttu. “Bu resimdeki şeytan sizsiniz.” Arkasını dönüp merdivenlerden inmeden önce, “İyi uykular Bay Gambino,” diye mırıldandı.

✞✞✞

            Claudia sakin geçen kahvaltısının ardından yeni bir resim üzerinde çalışmayı düşünürken evin girişinden yemek salonuna doğru bir hareketlilik ve yüksek sesli bir kadının konuşması ile yerinden kalktı. Ufak tefek bir kadın içeri girdi. Hemen peşinde Edoardo vardı ve onu ilk defa korkmuş gördüğünü söyleyebilirdi. Bay Gambino’nun yanında bile koruduğu sakin mizacı yerini telaşa bırakmıştı. Bu kadar minyon bir kadının nasıl bu kadar yüksek sesle konuşabildiğini düşünürken kadının bakışları üzerinde gezindi. Kahverengi kıvırcık saçları kabarık bir model yapılmıştı, incecik bedeni ve bedenini saran eteği yüksek topuklu ayakkabıların üzerinde dursa da ayakkabılar onu daha yapılı göstermiyordu. Sevimli bir suratı, siyah gibi görünen koyu mavi gözleri, ince dudakları ve klasik İtalyan burnu vardı. Otuzlarının sonunda da olabilirdi, yirmilerinin sonunda da bunu kestirmek güçtü.

“Ah! İşte buradasın.” Claudia’yı baştan ayağa süzerken, “Şu işe bakın!” diye şakıdı. “Herkes bir çocuk bekliyordu tatlım ama sen… Muhteşem görünüyorsun.”

Claudia kadını garip bakışlarla incelerken, “Teşekkürler,” diye mırıldandı. “Kusura bakmayın. Biz, tanışıyor muyuz?”

Bu önemli değilmiş gibi elini havada sallarken, “Ben, Valeria,” dedi.

Claudia sanki bunu bilmesi gerekiyormuş gibi başını sallarken Edoardo araya girdi. “Bay Gambino’nun kız kardeşi.”

            Claudia’nın gözleri açıldı. Salvatore’un bir kız kardeşi mi vardı? Onu hiç hatırlamıyordu çok dikkatli bakarsa göz renklerindeki benzerlik dışında apayrı iki insanlardı. Salvatore iri yapılı ve uzun boyluyken Valeria bir dal kadar inceydi. Salvatore daha sarışındı Valeria ise daha esmer, Salvatore bir duvar gibi hissizken Valeria’nın neşeli bir tavrı vardı.

“Ben… Memnun oldum.”

“Bende canım. Buraya, seni götürmeye geldim,” derken üzerindeki çiçekli elbiseyi inceledi dudaklarını büzerek omzunu silkti. “Alışverişe ihtiyacın olduğunu duydum.”

Salvatore, kız kardeşinden onu alışverişe götürmesini mi istemişti? Hızla heyecanını bastırdı bu hiçbir şey demek olmayabilirdi.

Edoardo araya girdi. “Üzgünüm Valeria. Claudia mülkü terk edemez.”

“Bunu kim söylüyor?” derken zavallı yaşlı Edoardo’ya çatık kaşlarla bakıyordu.

“Bay Gambino’yu tanıyorsun…”

Valeria abartılı bir tavırla yüzünü buruşturdu. “Ah, evet. Abimi tanıyorum. Sende beni tanıyorsun Edoardo. Sence istediğim olmadan kapıdan çıkıp gider miyim? Bence işimi zorlaştırma ben Claudia ile alışverişe çıkarken sende telefona koş ve Bay Gambino’ya haber ver.”

Çantasından çıkardığı güneş gözlüklerini gözüne taktığında yüzünün karısı kaybolmuştu. Ona doğru dönerek, “Geliyor musun?” diye sordu.

✞✞✞

            Claudia onunla zıtlaşmanın iyi bir karar olmadığını düşünerek başını salladı. Hızlı adımlarla önünde yürüyen kadının peşine takıldı. Birlikte bahçeye çıktılar kapıda üstü açık, kırmızı bir araba duruyordu tam ona göre bir araba olduğunu söylemeliydi.

Valeria, Claudia’nın binmesi için kapıyı açtı ve genç kız deri koltuğa yerleştiğinde kapısını kapatıp direksiyon başına geçti. Gözlüğünü ve arabanın aynasını düzelttikten sonra gaza bastı.

Malikânenin kapısından görevlilerin tedirgin bakışları altında geçerken Claudia, “Herkes neden korkmuş görünüyor?” diye sordu.

“Ah, endişelenme benden korkuyorlar.” Sanki ona bir sır verirmiş gibi fısıldadı. “Deli olduğum için.” Claudia kadına şaşkın bakışlarla bakarken Valeria bir kahkaha attı. “Endişelenme hastanede yattım ve artık iyiyim ama onlar bunu bilmiyor.”

            Tamam, sakin olmalıydı. Salvatore’un akıl hastanesinde yatmış, muhtemelen tam anlamıyla iyileşememiş kız kardeşiyle bir şehir turu kulağa o kadar kötü gelmiyordu. Direksiyonu tek eliyle tutarken diğer eliyle torpidoya uzandı ve bir sigara aldı. Sigarayı ağzına koyup bir kez daha torpidoya uzandı ve bu sefer bir çakmak aldı. Üstü açık arabada bir sigarayı çakmakla yakmak elbette imkânsızdı bu yüzden direksiyonu bırakıp elini siper edip sigarasını yakarken Claudia ona korku dolu gözlerle bakıyordu. Valeria’nın henüz iyileştiğini sanmıyordu. Onunla olması güvenli miydi?

Sanki onun aklını okumuş gibi, “Bu kadar korkmuş görünme canım, benimle olman abimle olmandan çok daha güvenli,” dedi.

“Kusura bakmayın lütfen benim için her şey biraz ani oldu. Bay Gambino’nun bir kız kardeşi olduğunu bilmiyordum.”

“Nicolo ile tanışmamışsın,” derken kıkırdadı.

“Nicolo?”

Başını onaylarcasına salladı. “Erkek kardeşimiz. Dikkatli ol, genç kızları baştan çıkarmak konusunda kötü bir üne sahip.”

Claudia’nın kafası karışmıştı. “Aklımda tutarım.” Salvatore’un kardeşleri olduğunu bilmiyordu ve yavaş yavaş onun hayatı hakkında pek bir şey bilmediğini de fark etmeye başlamıştı. “Malikâne çok büyük neden Bay Gambino orada yalnız yaşıyor?”

“Benim iki çocuğum var ve Salvatore çocuklardan hoşlanmaz, bende ondan hoşlanmıyorum böylece herkes kendi hayatına bakıyor. Nicolo ise… Ara sıra malikânede kalıyor, abim ona katlanamayıp kovana kadar.”

Valeria’nın sigarasını içerken anlattıkları karşısında Claudia, “Anlıyorum,” diye mırıldandı. Salvatore’un çocuklardan hoşlanmıyor olması abartılı bir tespit miydi? Yoksa gerçek miydi? Kendi yeğenlerini görmek istemeyecek kadar çocuklardan hoşlanmıyor olamazdı.

“Sana kötü davranmıyor değil mi?”

“Kötü tanımın tam olarak ne?”

Bu söylediği Valeria’ya kahkaha attırdı. “Komiksin. Bunu sevdim.”

Claudia’da ona gülümseyerek karşılık verdi. Tamam, belki de iyileşmişti ve sadece çılgın bir kadındı. Omuzlarını silkerek, “Daha çok bana katlanıyor gibi,” dedi.

“Neyse ki ona fazla tahammül etmek zorunda değilsin. Carlo iyidir. Yani sessiz ve saygılı… Asıl dikkat etmen gereken annesi ve ablası.” Dudaklarını iğrenir gibi buruşturdu. “Her masalın kötü kalpli bir cadısı olur sende iki tane var.”

İkisi aynı anda kahkaha atmaya başladıklarında Claudia onun düşündüğünden daha eğlenceli olabileceğine karar verdi. “Sanırım onlarla hafta sonu tanışacağım.”

“Cosa Nostra’da evlilikler her zaman aceleye gelir. Ne yazık…”

✞✞✞

            Valeria arabayı büyük alışveriş merkezinin otoparkına park ederken Claudia etrafı hayretle inceliyordu. Alışveriş merkezinin önündeki otoparkın neredeyse tamamı doluydu. Ana caddede insanlar yürüyor, butiklerden alışveriş yapıyor, kafelerde oturuyordu. Claudia daha önce bu kadar çok insanı bir arada görmediği için şaşkındı. Tam yanlarına park eden siyah arabanın içinden inen siyah takım elbiseli dört adam şaşkınlığının aniden korkuya dönüşmesine neden oldu.

Yanına yaklaşan Valeria’ya, “Onlar?” diye fısıldadı.

Valeria yüzünü buruşturup adamlara çatık kaşlarla bakarken, “Salvatore Gambino’nun korumaları,” dedi.

“Korumalar mı? Neden buradalar?”

“İşlerini yapmak için tabi ki.”

Valeria koluna girip onu alışveriş merkezinin içine yönlendirirken adamlardan ikisi kapıda kaldı diğer ikisi ise onların içeri girerek rahatsız etmeyecek bir mesafeden takibe başladı.

Claudia gözünün ucuyla arkasına bakarken Valeria’ya, “Bizi korumak için mi buradalar yoksa kaçmama engel olmak için mi?” diye sordu. Claudia manastırda olduğu yıllarda da buraya geldiği günden beri de hep istese gidebileceğini düşünmüştü. Kendisi istediği için o manastırda olduğunu, babasının söylediği ‘işlerini’ yoluna koyup onu almaya geleceğini ya da öylece Bay Gambino’nun malikânesinden çıkabileceğini… Fakat şimdi içine düşen şüphe onu sarsmıştı. Yoksa bunca yıldır bir nevi tutsak mıydı?

Valeria ona baktı. “Dürüst mü olmamı istersin?”

Claudia onu onaylarcasına başını salladı.

“Salvatore’dan asla kaçamazsın, sanırım daha çok bunu denemene engel olmak ve bizi korumak için buradalar.”

Claudia, “Ondan asla kaçamam,” diye tekrarladı. “Ondan kaçmak için bir sebebim yok ama öylece gitmek istesem?”

Kendiliğinden hareket eden merdivenlerin önünde Claudia duraksadı. Merdivenler hareket ederken nasıl yukarı çıkabilirdi? Valeria endişesini hissetmiş gibi onu dirseğinden tutup bir adım atmasını sağladı ve sanki ne yapması gerektiğini gösterirmiş gibi dik durup elini merdivenin kenarına koydu Claudia aynısını yaparken zahmetsizce yukarı çıkmış oldular.

Valeria konuşmaya başlamadan önce hafifçe öksürdü. “Öylece gitmek kulağa çok güzel geliyor. Fakat aile her zaman bir arada olmalıdır. Alışman gereken bir düzen var ve samimi olarak söylüyorum Claudia bu düzenin içine doğmuş biri olarak hala alışabildiğimi söyleyemem.” Bir mağazanın önünde durduklarında ona durgun bir şekilde gülümsedi. “Salvatore’un çok keskin bir intikam duygusu var. Onu kızdırmak ya da düşman edinmek iyi bir fikir olmaz.”

Claudia’nın başka bir şey söylemesine izin vermeden onu mağazadan içeri sürükledi. Lüks mağazada onu karşılayan kadın mükemmel bir İngilizce ile konuşuyor, sürekli gülümsüyor ve Valeria’ya Bayan Morelli diye hitap ediyordu. Anlaşılan Valeria lüks mağazalardan alışveriş yapmayı seviyordu. Dakikalar içinde ‘mükemmel’ nişan elbisesini bulmak için mağazadaki tüm çalışanlar seferber olmuştu. Valeria rahat deri kanepede oturmuş viski ve sigara içerken Claudia ona gösterilen şahane elbiseleri denemişti. Onlarca elbise arasında nihayet Valeria’nın yardımıyla bir tane seçebilmişti. Boyundan bağlı, halter yaka elbisenin yere kadar uzanan uçuş uçuş etekleri boyunu olduğundan daha uzun göstermişti. Yarısının siyah yarısının beyaz olması iddialı görünmesini sağlamıştı Valeria bunun zıtlıkların uyumu olduğunu söylemişti ve bu söylem Claudia’nın hoşuna gitmişti. Seçtikleri birkaç ‘yedek’ elbiseyle birlikte Valeria günlük kıyafetler, elbiseler, gecelikler ve iç çamaşırları alması için ısrar ettiğinde Claudia fazla direnememişti. Mağazadaki bütün çalışanlar onlarla ilgilenmek için yarışmış en onunda taşıyamayacakları kadar paketle birlikte ödeme yapmak için kasaya gelmişlerdi.

“Fatura Bay Salvatore Gambino adına kesilecek. Paketleri kapıda bekleyen adamlara verebilirsiniz. İlgilendiğiniz için teşekkürler.”

Kadınlar kibarca gülümseyip iyi dilekleriyle birlikte onlara kapıdan çıkana kadar eşlik ettiler. Siyah camlardan dolayı fark etmese de tam kapının önünde iki koruma bekliyordu ve Claudia onların içeride alışveriş yaptıkları saatler boyunca içeriye başka müşteri girmediğini fark etmişti.

Valeria kapıdaki korumalara çatık kaşlarla bakarken, “Kaslarınızı paketleri taşımak için kullanabilirsiniz böylece saatlerdir burada beklemeniz bir işe yaramış olur,” dedi.

Adamlar kibarca onaylarken Claudia, Valeria’nın korkutucu bir yanı olduğunu düşündü. Anlaşılan abisine benzemediği konusunda yanılmıştı. Valeria’nın damarlarında Gambino kanı geziniyordu.

✞✞✞

            Valeria’nın ısrarlı baskısıyla muhteşem bir İtalyan restoranında yemek yemişlerdi. Claudia yedikleri yemekler dışında restoranın gösterişiyle büyülenmişti. Nihayet eve dönmeye karar verdiklerinde hava çoktan kararmıştı.

Valeria malikânenin önünde durduğunda Claudia, “Teşekkür ederim,” dedi. “Çok güzel bir gün geçirdim.”

Valeria ona gülümsedi. “Bende seninle tanıştığım için mutluyum Claudia. Kendine iyi bak nişanda görüşürüz.”

Claudia arabadan indiği sırada Salvatore hızlı adımlarla malikânenin merdivenlerini inip onlara yaklaştı. “İyi akşamlar hanımlar,” derken sesindeki öfke hissediliyordu.

Valeria belirgin bir tavırla gözlerini devirdikten sonra zorla gülümsedi. “İyi akşamlar, abi.”

Salvatore üstü açık arabanın içinde oturan Valeria’ya çatık kaşlarla bakarken Claudia öylece dikilmeyi sürdürdü. Neden öfkeliydi?

“Sana, ona bir nişan elbisesi al dediğimde onu alıp alışveriş merkezleri ve restoranlarda gezmeni kastetmemiştim.”

Valeria tüm sakinliğiyle, “Onun bir ismi var,” diye fısıldadı. “Claudia.” Derin bir soluk aldıktan sonra, “Ve her genç kız gibi kendi nişan elbisesini seçebilmeli,” dedi.

Salvatore sanki orada değilmiş gibi konuşurken bütün dikkati kız kardeşinin üzerindeydi. “Claudia sıradan bir genç kız değil!”

Valeria öfkeyle, “Bu kimin suçu?” diye tısladı ve Salvatore nihayet onun da orada olduğunun farkına vararak zaten mükemmel görünen ceketini düzeltti.

“Odana çık Claudia.” Onun kabalığı karşısında sinirlense de bunu belli etmedi sakin kalması önemliydi özellikle de Bay Gambino hakkında öğrendiklerinden sonra… Bir sonraki hamlesini tahmin etmesine asla izin veremezdi.

“İyi geceler Bay Gambino,” derken Valeria’ya baktı. “Bu gün için teşekkür ederim Valeria. Harika zaman geçirdim.”

Valeria ona gülümserken, “Böyle bittiği için üzgünüm, canım,” dedi ve abisine keskin bakışlarla bakmayı ihmal etmedi.

Claudia omzunu silkti. “Gerçekten harika hissetmek istiyorsan biraz deli olmalısın.”

Bugün yemek yedikleri sırada Valeria’nın söylediği şeyi söylemesi kadına kahkaha attırırken Salvatore’un yüzünün kızarmasına neden oldu. Claudia arkasını dönüp merdivenleri başı dik bir şekilde çıktı Valeria ve Salvatore’un sessiz film tadındaki tartışmalarını birkaç dakika daha odasının penceresinden seyretti.

Şimdi bir şeyi öğrenmesi gerekiyordu. Bir misafir miydi? Yoksa bir tutsak mı?